به نقل از «تابناک»

زلنسکی نمی‌خواهد بازی را به پوتین واگذار کند

تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۷۳۱۲۸

 

مهسا مژدهی: ولودیمیر زلنسکی نخست‌وزیر اوکراین سه شنبه هفتم فوریه در سفری از پیش تعیین نشده وارد لندن شد تا با چارلزسوم پادشاه و ریشی سوناک نخست‌وزیر این کشور دیدار کند. این نخستین بار از زمان آغاز جنگ است که او راهی لندن شده. در یک سال گذشته انگلیس یکی از متحدان اصلی اوکراین در مقابل روس‌ها بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او بعد از انجام ملاقات‌هایی در لندن، وارد پاریس شد و به دیدار مکرون رفت.

زلنسکی به دنبال جت‌های جنگنده
جت‌های جنگنده برای اوکراین مانند بال‌های آزادی است. این مهم‌ترین خواسته‌ای بود که زلنسکی در سفر خود به انگلیس به زبان آورد. او که در ساختمان ۹۰۰ ساله پارلمان انگلیس سخنرانی می‌کرد، از همتایان اروپایی خود خواست تا حمایت نظامی خود از اوکراین را افزایش دهند و جت‌های جنگنده برای کی‌یف بفرستند. او به نمایندگان پارلمان گفت که این جنگنده‌ها می‌توانند موازنه را به سود اوکراین تغییر دهند.

او در این سخنرانی تا توانست هندوانه زیر بغل انگلیسی‌ها گذاشت و گفت بریتانیا و اوکراین راه پیروزی را در کنار هم خواهند پیمود.

زلنسکی سپس کلاه ایمنی یک خلبان نیروی هوایی اوکراین را به لینزی هویل، رئیس مجلس عوام بریتانیا اهدا کرد که بر روی آن نوشته شده بود: «ما آزادی داریم، به ما بال بدهید تا از آن محافظت کنیم».

از آن سو ریشی سوناک هم قول هایی به زلنسکی داده است. او حتی پیش از این سفر به ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین گفت که کی‌یف می‌تواند در بلندمدت روی حمایت انگلیس در جنگ با روسیه حساب کند.سوناک که با زلنسکی تلفنی صحبت می کرد گفت که تلاش‌های لندن برای ارسال تجهیزات نظامی بیشتر به اوکراین در هفته‌ها و ماه‌های آینده برای تضمین پیروزی این کشور مقابل روسیه جریان دارد. طبق آخرین خبرها، بریتانیا قرار است ۳.۲ میلیارد پوند به اوکراین کمک نظامی کند. اما این حمایت ها منتقدانی هم دارد.

جان هیلی مسئول سیاستگذاری نظامی حزب مخالف کارگر انگلیس روز سه‌شنبه گفت، این کشور باید استراتژی جدیدی برای تقویت تولیدات نظامی و بازنگری اساسی در تدارکات اسراف آمیزش به منظور بهبود حمایت از اوکراین و ارسال این پیام به روسیه که وضعیت بدتر خواهد شد، تدوین کند. اعضای حزب کارگر معتقدند که دولت در حمایت از اوکراینی ها زیادی دست و دلبازی به خرج می دهد و نباید چنین هزینه های سنگینی را روی دست مردم این کشور بگذارد. اما به‌نظر می‌رسد که طرفداران حمایت از زلنسکی، جنگ اوکراین با روسیه را به نوعی، جنگ بین غرب و روسیه تعبیر می کنند.

جان هیلی در راستای طرح پیشنهادات خود توصیه کرده، انگلیس باید تولیدات دفاعی خود را افزایش دهد و به کاستن از نیروهای مسلح خود پایان دهد تا نه تنها از اوکراین حمایت بلکه به تعهدات خود در قبال ائتلاف نظامی ناتو نیز عمل کند.

زلنسکی نظر مکرون را عوض کرد؟
رئیس جمهور اوکراین بعد از بریتانیا وارد فرانسه شد تا با مکرون هم دیدار کند. فرانسوی ها برخلاف انگلیسی ها مواضع خیلی دقیقی در قبال جنگ روسیه و اوکراین اتخاذ نکرده بودند. اما به نظر می رسد که با طولانی شدن جنگ، آنها هم موضوع را جدی تر از قبل می دانند. زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین در جریان سفر به پاریس گفت، رئیس‌جمهور فرانسه نظر خود را درباره اینکه آیا غرب و اوکراین باید "وجهه ولادیمیر پوتین را حفظ کنند"، تغییر داده است.

ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین طی مصاحبه‌ای با روزنامه "لو فیگارو" توضیح دادفکر می‌کنم امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه این بار جدا نظر خود را تغییر داده. او بود که بحث ارسال تانک‌ها به اوکراین را مطرح کرد. اوهمچنین از درخواست عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا حمایت کرد. فکر می‌کنم این یک علامت واقعی است.

مکرون در مورد این سفر گفت سفر زلنسکی به پاریس فرصتی برای نشان دادن حمایت کامل ما از اوکراین است. ما با زلنسکی درباره نیازهای اوکراین بحث خواهیم کرد.

در این مراسم، «اولاف شولتز» صدراعظم آلمان نیز حضور داشت و نشستی سه‌جانبه با مکرون و زلنسکی در کاخ الیزه برگزار کرد. زلنسکی در پاریس هم تقاضای خود را مطرح کرد و گفت که کشورهای اروپایی باید کمک های نظامی بیشتری به کی‌یف برای مقابله با روسیه داشته باشند. او در خواستی برای پیوستن به ناتو را بار دیگر مطرح کرد تا مبادا اروپایی‌ها فراموش کنند که اوکراین چه تاوان سنگینی را از این بابت پرداخته است.

بلژیک، ایستگاه آخر
رئیس‌ جمهوری اوکراین صبح پنجشنبه به همراه مکرون از پاریس عازم بروکسل شد. بلژیک البته عنوان کرد که قرار نیست جنگنده ای به اوکراین بدهد با این وجود خود زلنسکی از جضور در پارلمان اروپا هیجان زده است. او در این پارلمان یک بار دیگر تاکید کرد که اوکراین می خواهد هر طور که شده عضوی از ناتو باشد و به حمایت اروپایی ها نیاز مبرمی دارد. او در گفتگویی که با یورونیوز انجام داد، دیدارهای خود را مثبت ارزیابی کرد.

در بلژیک اورزولا فن درلاین، رئیس کمیسیون اروپا با تجلیل از اقدامات اتحادیه اروپا در قبال تهاجم نظامی روسیه به اوکراین، اعلام کرد که تا کنون ۶۷ میلیارد یورو از جانب این اتحادیه برای حمایت از اوکراین و پناهجویان اوکراینی اهدا شده است. او با تاکید بر لزوم فعالیت بیشتر اتحادیه در حمایت از اوکراین افزود که طی چند روز آینده دهمین بسته تحریمی علیه روسیه را با هدف قرار دادن رهبران سیاسی، نظامی و همچنین مجریان پروپاگاندای پوتین ارائه می‌کند و گفت: «دروغ‌های آن‌ها فضای روسیه و فرای آن‌ را مسموم می‌کند.» فن درلاین خاطرنشان کرد که بسته‌های تحریمی جدید همچنین شامل «ممنوعیت بیشتر صادرات به ارزش بیش از ۱۰ میلیارد» با هدف کاهش توانایی روسیه در نبرد و همچنین «تزلزل پایه‌های اقتصادی این کشور» خواهد بود.

سفر زلنسکی به کشورهای مهم اروپایی یک سال بعد از آغاز جنگ در اوکراین، را می توان به عنوان تلاش او برای جلب توجه مجدد کشورهای غربی عنوان کرد. رییس جمهور اوکراین با درخواست های فراوان برای ارسال کمک های نظامی به کشورهای مختلف سفر کرده و اغلب هم دست پر به کی‌یف برگشته است. به نظر می‌رسد که اینبار هم کشورهای اروپایی او را ناامید نکرده اند. برای انها جنگ روسیه و اوکراین در حال تبدیل شدن به یک جنگ حیثیتی است که چاره ای ندارند جز آنکه از آن پیروز بیرون بیایند.

منبع: تابناک

کلیدواژه: شهرستان خوی حکومت پهلوی دهه فجر زلزله چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر بلژیک مکرون زلنسکی شهرستان خوی حکومت پهلوی دهه فجر زلزله چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۷۳۱۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واقعاً روس ها درباره جنگ پوتین چه فکر می کنند؟/ سقوط مخاطبان تلویزیون دولتی در روسیه/ روس ها بیشتر چه کلماتی را در گوگل جست و جو می کنند؟

در 23 ژوئن 2023، یوگنی پریگوژین، رهبر واگنر، شورشی علیه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به راه انداخت.

به گزارش جماران، فارن پالیسی در این باره می نویسد: تصمیم پریگوژین منجر به برخی از خارق‌العاده‌ترین صحنه‌ها در تاریخ اخیر روسیه شد. هنگامی که نیروهای گروه واگنر کنترل مرکز استان روستوف را به دست گرفتند، جمعیت شهر علناً شورشیان را در آغوش گرفتند و برای آنها غذا و نوشیدنی آوردند و آنها را در مقابل دوربین های تلویزیونی زنده تشویق کردند. زمانی که پریگوژین شخصاً ظاهر شد، اندکی قبل از اینکه سرانجام شورش خود را رها کرد، همه از او استقبال کردند. اینجا چه خبر بود؟ آیا مردم روستوف صرفاً وضعیت پریگوژین را به عنوان گویای حقایق ناخوشایند در مورد حمله به اوکراین تحسین می کردند؟ آیا آنها فقط ناامیدی خود را از بی کفایتی آشکار سران ارتش عادی ابراز می کردند؟ آیا آنها فکر می کردند که واگنر پیروز می شود و در حال انتخاب طرف خود در این مخاصمه بودند؟ آیا آنها از فرصت برای ابراز نارضایتی گسترده تر استفاده می کردند؟ یا همه موارد فوق - یا هیچ کدام؟

شورش پریگوژین تصویر واضحی از مشکلاتی را ارائه می دهد که هر کسی که سعی می کند بفهمد مردم روسیه واقعاً چه فکری می کنند، با آن مواجه است. اما این سوالی است که نیاز به پاسخ فوری دارد. مقابله با رژیم پوتین و جنگ آن علیه اوکراین بسیار سخت تر خواهد بود مگر اینکه سیاست گذاران و استراتژیست ها بتوانند به درک درستی از افکار عمومی روسیه برسند.

پوتین در سخنرانی شب سال نو خود در پایان سال 2023 این دیدگاه را بیان کرد که می‌خواهد روس‌ها  و تا حدی سایرین بپذیرند: مردم روسیه و رهبر آنها یک «جامعه متحد» را تشکیل می‌دهند. در این روایت، بین دیدگاه پوتین برای کشور و آنچه روس‌های معمولی می‌خواهند، فاصله‌ای وجود ندارد و این شامل جنگ در اوکراین می‌شود، که او آن را به عنوان یک مبارزه قهرمانانه (علیه به اصطلاح نئونازی‌ها) به تصویر می‌کشد که به طور گسترده توسط شهروندان حمایت می‌شود.

البته واقعیت نسبتاً پیچیده تر است. این ظاهر اجماع یکپارچه توسط یک دولت پلیسی فراگیر اجرا می شود. یک دستگاه امنیتی عظیم همه چیزهایی را که روس‌ها می‌گویند و انجام می‌دهند زیر نظر دارد. برخی از برجسته‌ترین منتقدان پوتین، مانند ولادیمیر کارا مورزا و ایلیا یاشین، به اتهام انتشار «اطلاعات نادرست» درباره ارتش روسیه و جنگ، در حال گذراندن محکومیت‌های چشمگیر زندان هستند. الکسی ناوالنی، مخالف پیشرو، یکی دیگر از فعالان معروف ضد جنگ، اخیراً در شرایط نامشخصی در زندان درگذشت. اندکی پس از آن، دستیار او  که در تبعید در لیتوانی زندگی می کرد، مورد حمله وحشیانه یک مهاجم با چکش قرار گرفت.

روس های معمولی به خوبی از خطرات ناشی از گفتن حرف نادرست آگاه هستند. سالمندان هنوز خاطرات روشنی از زندگی در زمان رهبران سابق جوزف استالین و لئونید برژنف دارند، خاطراتی که به طرق مختلف به نسل‌های کنونی رسیده است.

لیوبوف سوبول، فعال اپوزیسیون تبعیدی معتقد نیست که روس‌ها مایلند آنچه را که فکر می‌کنند به مسئولان برگزار کننده نظرسنجی‌ ها بگویند: او به فارن پالیسی گفت: «بیشتر اوقات با پاسخ‌هایی که طرفداران دولت را منحرف می‌کند، نتایج غیرقابل اعتمادی دریافت می‌کنید. کسانی که از رژیم پوتین حمایت می کنند صادقانه و آشکار پاسخ خواهند داد، در حالی که افراد مخالف از ترس انتقام، مشکلات در محل کار و سایر مشکلات از گفتن حقیقت و بیان احساسات واقعی خود می ترسند.»

نظرسنجی قابل اعتماد به حداقل میزان اعتماد نیاز دارد و اعتماد عموماً در همه جوامع بسته، نه تنها روسیه، کم است. دقت هر نظرسنجی افکار عمومی منوط به در دسترس بودن پاسخ دهندگانی است که هیچ ترسی از پیامدهای منفی ندارند و می توانند پرسشگران خود را نسبتاً قابل اعتماد بدانند. هیچ یک از این شرایط در روسیه وجود ندارد.

برگزارکنندگان نظرسنجی‌ در همه جا نگران چیزی هستند که آن را سوگیری مطلوبیت اجتماعی می‌نامند ؛ فشار شدید برای گفتن آنچه می‌دانید از شما انتظار می‌رود، اما در حکومت‌های استبدادی، این مشکل بسیار حادتری است. تعداد کمی از روس‌ها ممکن است نظرات واقعی خود را با کسی که نمی‌شناسند و  از طریق تلفن با آنها تماس گرفته در میان بگذارند  و حتی تعداد کمتری نیز احتمالاً نظرات مخالف خود را بیان می‌کند.

اینکه غرب و اوکراین چگونه پیام‌های خود را به جمعیت روسیه می‌فرستند، تا حد زیادی به این بستگی دارد که آنها چقدر خوب روس‌ها و طرز فکر آنها را می شناسند.

پی بردن به احساسات عمومی برای خود پوتین که ارتش کوچکی از نظرسنجی های خود را برای ارزیابی روحیه ملی دارد به همان اندازه مهم است. اما آیا واقعاً می تواند به آنها اطمینان داشته باشد تا آنچه را که نمی خواهد بشنود هم به او بگویند؟ او ممکن است هرگز نتواند خود را از روایت‌های تبلیغاتی خود که به طرز شگفت‌انگیزی با رفتار طرفداران پریگوژین در روستوف در تضاد است، رهایی بخشد.

این مشکل با کسانی که در حال انجام نظرسنجی هستند تشدید می شود. دو مورد از برجسته‌ترین سازمان‌های نظرسنجی در کشور، مرکز تحقیقات افکار عمومی روسیه (VCIOM) و بنیاد افکار عمومی (FOM)، تحت کنترل دولت هستند. سومین مورد، مرکز که توسط گروهی از کارشناسان که در سال 2003 از VCIOM جدا شدند تشکیل شد و  اغلب به عنوان مستقل توصیف می شود،  بارها مورد حمله کرملین قرار گرفته که آن را به عنوان عامل خارجی محکوم کرده است.

دو سال پیش، وب‌سایت مستقل Proekt تحقیقی را منتشر کرد که ادعا می‌کرد  کرملین مستقیما در کار VCIOM دخالت دارد. روزنامه‌نگاران ادعا کردند که VCIOM با تغییر عبارت سؤالات نظرسنجی به روش‌هایی که پاسخ‌های «مناسب» را به پاسخ‌دهندگان القا می کند آنها را تحت فشار قرار می دهند.

همچنین گفته می‌شود که مقامات دولتی برگزارکنندگان نظرسنجی ها را متقاعد کرده‌اند که از نشان دادن روندهای بلندمدت در میزان اعتماد و محبوبیت پوتین در وب‌سایت شرکت خود  خودداری کنند؛ از جمله پایین‌ترین میزانی که در سال 2018 شروع شد، زمانی که موقعیت او به دلیل اصلاحات عمیقاً نامطلوب بازنشستگی تضعیف شد. اعتماد روس ها به رئیس جمهور خود در مارس 2020 به کمترین میزان در 14 سال گذشته یعنی 28.3 درصد کاهش یافت، اگرچه متعاقباً پس از تهاجم گسترده به اوکراین به شدت افزایش یافت.

بر اساس آخرین نظرسنجی لوادا که در ماه مارس منتشر شد، داده‌های لوادا و سایر نظرسنجی‌های مستقل، مانند روسی فیلد و گروه کرونیکل نشان می‌دهد که حمایت عمومی از جنگ همچنان قوی است ؛ 77 درصد. با این حال، لوادا همچنین تاکید کرد که بیشتر پاسخ دهندگان (52 درصد) طرفدار مذاکرات صلح هستند تا ادامه خصومت ها (40 درصد)، که با خواسته های کرملین همخوانی ندارد. 66 درصد از افراد مورد بررسی موافق بودند که روسیه بهای بسیار بالایی را برای تهاجم پرداخت می کند.

ولادیمیر میلوف، فعال اپوزیسیون می نویسد که این یافته ها تصویر حمایت ظاهراً محکم از جنگ را که اغلب در رسانه ها نقل می شود، پیچیده می کند. او استدلال می‌کند که تعداد کل حامیان ذکر شده در نظرسنجی‌ها باید تفاوت‌های مهم بین کسانی که «بی‌قید و شرط» از جنگ حمایت می‌کنند (گروهی که او ۳۵ تا ۴۰ درصد می‌داند) و آن‌هایی که «بیشتر از آن حمایت می‌کنند تا با آن مخالفت»، به تصویر کشیده شود.

او خاطرنشان می‌کند که نظرسنجی‌ها همواره مخالفت شدیدی را با موج دوم بسیج نظامی برای اعزام به خط مقدم نشان داده‌، احتمالاً به همین دلیل است که پوتین تاکنون از صدور دستور آن خودداری کرده است.

میلوف همچنین می گوید که مخاطبان تلویزیون دولتی  روشی که از دیرباز مورد پسند پوتین برای تثبیت پیامش در اذهان مردم بود  در حال کاهش شدید است، که نشانه‌ای از کاهش اعتماد به رسانه‌های رسمی است. او توجه را به تفاوت‌های جمعیتی فاحش در میان پاسخ‌دهندگان جلب می‌کند: حمایت از جنگ در میان افراد مسن و روستایی غالب است، در حالی که در میان جمعیت شهری جوان‌تر در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارد.

اکثریت قریب به اتفاق مردم اساساً بی تفاوت هستند و به نظرسنجی ها و مقامات هر آنچه می خواهند بشنوند را خواهند گفت. برخی از کارشناسان آن را با اصطلاح زیبا "بی تفاوتی آموخته شده" توصیف می کنند.

کارشناسان در حال آزمایش راه‌های جدیدی برای مقابله با مشکل بی اعتمادی به نظرسنجی ها هستند. یکی از این راه ها استفاده از قدرت جمع‌آوری داده‌های اینترنت است.  دو دانشمند علوم سیاسی بریتانیایی، در حال بررسی پرسش‌های جستجوی روس‌ها در گوگل و یاندکس، یک موتور جستجوی داخلی هستند.

این داده‌ها، در میان چیزهای دیگر، نشان می‌دهد که روس‌ها از لحاظ مالی بسیار کمتر از آنچه اغلب ادعا می‌شود احساس امنیت می‌کنند: پرسش‌ها درباره «ورشکستگی»، «تأمین مالی مجدد وام مسکن» و «اهدای کلیه» از آغاز تهاجم افزایش یافته است. جستجوها درباره افسردگی، اضطراب و خودکشی نیز به شدت افزایش یافته است. محققان همچنین افزایش پرسش‌های مربوط به استبداد (از جمله کار مورخ هانا آرنت در مورد توتالیتاریسم و اورول 1984) را دنبال کردند.

برای مدت طولانی، معامله ضمنی میان مردم و کرملین این بوده که پوتین رفاه و ثبات را به ارمغان می آورد و روس ها با سکوت سیاسی به آن پاسخ می دهند. اکنون این معامله با جنگ، با سربازی اجباری، عدم اطمینان اقتصادی شکسته شده است. این روزها حضور رژیم در زندگی شما بسیار زیاد شده است. اکنون در جامعه روسیه افرادی سیاسی شده‌اند که قبلاً به سیاست علاقه نداشتند.

در نهایت یک چیز مسلم است: وقتی کسی به شما می‌گوید که روس‌ها در دیدگاه‌های خود متحد و یکدست هستند، حرف آنها را نپذیرید. فهمیدن اینکه واقعاً در درون آن سرها چه می گذرد آسان نخواهد بود.